سخن آشنا

رفتی وبارفتنت بازاین دلم     قصه ی پرغصه راازسرگرفت

ابرچشمم ازپی این رعد باز    اشک باریدومراآذرگرفت

حال من باشم ویک دریاامید    تاصبابرمن رساندبوی تو

می نشینم تابیایی سبزوشاد     تازنم من بوسه هابرروی تو

می روی دست خداهمراه تو     چون که اوهست وبود حافظ تورا

درپناه حق به هرجامی روی     یادکن ازاین غریب آشنا

درنبودت من ندارم جز همین     تامرادلخوش به رویایت کند

می نویسم تا همین بنوشته ها      لحظه هایم مست وشیدایت کند

یارب از روی کرم هر بنده را   در پناهت حفظ کن یاری نما

درتمام لحظه های زندگی        یاورش باش وهمیشه رهنما

ای عزیزان این سخن راازدل وجـــــان بشنوید     بهرشهرخـــــــــــــــــواف گویم تابه پایان بشنوید

 تانوای نی شنیدم غـــــــــــم سراغم راگرفت      قلب من تاریک گشت وغــــــــم چراغم راگرفت

من که یادازخواف دارم از کویری گرم وخشک      درکنار این کویـــــــــــــــرم یادمی دارم زکشک

می دونی چه حسی داره      وقتی گل بشی توباغچه

یابشی یه عکس زیبا            بشینی رولب تاقچه

                           می دونی چه حسی داره       وقتی ازتوهمه می گن

                            میفتی سر زبونا             همه باتو یکی می شن

می دونم چه حسی داری          وقتی تنها تونباشی                                  

باپرنده سعادت                 بپری زغم رهاشی                                     

می دونم چه حسی داره       اون که تنها وغریبه             

نه به فکر عکس زیباست     زگلا هم بی نصیبه             

                می دونم چه حسی داره       اون که سختی رو چشیده

                    دردیارغربت وغم                   انتهای خطودیده

می دونی چه سخته گفتن               زغریبی وجدایی                                      

          می گی رفتی به سلامت             گل من کی تو میایی                                       

می دونی چه سخته موندن       توی یک سکوت تنها                         

که فقط توباشی وتو               بایه خواب وبا یه رویا                       

ای تو معنی وجودم                 ای همه هستیم از تو   

ای شراب ناب امید                 ای همه مستیم ازتو

دست تو مرهم زخم                هروجود خسته می شه        

دل توغمخور هرچه                  مرغ پرشکسته می شه

درحریم عشق توغم                خودشومی بازه انگار    

شادمونی مژده می شه          واسه هر دل گرفتار

توهمونی که من ودل               پی اون کجا که رفتیم        

ندونستم که تو هستی             پیشم وتموم هستیم

باتومن زمینی نیستم                 منتهای نیستی نیستم           

با تومن عشق وامیدم                بی تومن نگو که کیستم

ابرعشق توزمونی                     که برام بارون می باره               

دردل خاکیم انگار                       بذرامیدو می کاره

خوش به حال هر کی عشقش      آسمونی می شه باتو    

همه قلب وفکر وذکرش                همزبونی می شه باتو

خوش به حال من که هستی         تکیه گاهم تو خدایا     

بی تو من چگونه باشم                  توی این زمونه آیا؟

دستمو به سوی تو باز                   می کنم دراز ومی خوام     

که منو تنها نذاری                        توی فتنه های ایام 

دروادی اقصی خبرازرنج ودرداست                         آنجاخبرازغربت وشبهای سرداست

دروادی معــــــــــــــراج احمدآرزوها                         بنهفته می ماننددرقعرســـــــبوها

گلهای نابشکفته دردامان مـــــادر                         گردند با طوفان ظلم وجـــــــــورپرپر

شب آسمان داردبه جای ماه واختر                        سرب مذاب ازدشمنــی خیرباشر

وادی میت سرزمین تشنگان است                         هم سرزمین ابتلا وامتحــان است

باغ فلسطین ازبهاران دوردوراست                          چشم جهان براین حقیقت کورکوراست

دروادی اقصی غریبی یکه تازاست                          غربت دراینجاشادمان وسرفرازاست

دریک طرف آتشفشانی ازتفنگ است                      سوی دگر دست وفلاخونهاوسنگ است

دریک طرف غارتگران جیره خوارند                            سوی دگرآوارگانی بیشــــــــمارند

هرکودکی باآرزویی کودکــــــــانه                             ســـرمی زنددرکوچه هاتاشادمانه

بادوستان سرگرم بازی گردداما                              آیاشوددرکوچه همبازیش پیــــدا

درخانه این بی کسان شادی غریب است                 هرچهره ازلبخندگویی بی نصیب است

باری برادرآفتاب قدس پنهان                                  گشته است زیرابرظلمت ای مسلمان

غارتگران آلاله هاراسربریدند                                  جرم وجنایتها چه بسیار آفریدند

مرغ فلسطین ازپی هرتیر صیاد                              هردم زنددرغربتش اینگونه فریاد

کای غافلان ازقصه درغربت قدس                           بس غافلیدازارزش این نعمت قدس

آه ای مسلمانان چرادلها شکسته است                  راه دیار قدس آخرکه نبسته است

شارون واسراییل در قدس وفلسطین                      درسرزمین تین وزیتون طورسینین

طوفان ظلمت رابه پاکردند این قوم                         حق وحقیقت رارها کردند این قوم

آخرچرادرقبله مادست شیطان                              ریزد بدون شرم خون هرمسلمان

ماپیرواسلام وقرآن مجیدیم                                  ازجام احمد شربت حق راچشیدیم

دارد مسلمان می کشدفریادازدرد                          ازکودک وپیروجوان هرچه زن ومرد

گرما به سویش رونگردانیم حالا                              شرمندگی داریم در فردای عقبی

آری مسلمانان شمادرخواب هستید                        ازصبح تاشب دردل محراب هستید

گرچه عبادت اوج هرآرامش ماست                          اما چه بایداندراینها ازخدا خواست

مردفلسطینی به زیربارظلمت                                 خم می کند قامت کجارفته است غیرت

قدس اندراین غربت دریغا داغداراست                       دست شیاطین اندرین غم آشکاراست

پس برله این ناکسان خیزید یکدم                             تانورایمان بشکند تاریکی غم

یارب تومیدانی که اینان مست جاه اند                       مست وخراب مسکرات شامگاه اند

این غاصبان راکیفردرخورشان کن                               ترک فلسطین عاقبت مجبورشان کن

بربرگ برگ گلها

                                    من می نویســــــم ازتو

برهرورق زرویــــــا

                                            من می نویسم

ازتو درروزهای جانسوز

درگریه های هرروز

برسینه پرازســـــــوز

                                           من می نویسم ازتو

برگونه های سردم

برچشمــــــهای زردم

برقلـــــــب پرزدردم

                                           من می نویسم ازتو

ای عشق آسمـــــــــــانی

ای نورجاودانی

ای رایت کیـــــــانی

                                         من می نویسم ازتو

ای نوردیده ام تو

ای برگزیـــــــــده ام تو

هرچه شنیــــده ام تو

                                             من می نویسم ازتو

مرغ قفس منم من

بی یـــاروکس منم من

بی هم نفس منـــم من

                                              من می نویسم ازتو

باری بیـــــا بسویم

ای اوج آرزویــــــــم

تا روی تو ببــــــویم

                                                   من می نویسم ازتو

عاری زدردورنجی

درقلب من تو گنجی

ناید زمــــــن برنجی

                                                   من می نویسم ازتو

یارب حکیم خستــــــــــــــــه

ازهرچه دلشکسته

امیدبرتوبسته

                                        مـــــــــــــــــــــــن می نویسم ازتو

نکته!

ازاین که فرزندانمان با موانع وسختی ها روبرو شوند ترسی به خود راه ندهیم.تنها راه پرورش شکیبایی وخویشتن داری مبتلا شدن کودک به بلاها وموانع در مسیر زندگی است.موانع چالشها وسختی های زندگی  موجب شفافیت ودرخشندگی وقیمتی شدن فرزندان در بزرگی  خواهندشد.مردان وزنان مدیر ومدبر ومشکل گشاوفعال وآدم های با ارزش امروز تیشه های روزگار گذشته را برتن خود خریده اند.مراقبت های افراطی وحساسیتهای بی اندازه نسبت به فرزندان باعث می شود که آنان افرادی محافظه کار قالبی شیشه ای گلخانه ای درمانده زمین گیر بی عرضه ماشینی ناتوان ووابسته نا امن ومظطرب بار بیایند.آنهارا در محرومیتهای مصلحتی قرار دهید.از آنها فاصله بگیریدآنهارا اینقدر به خود نچسبانیدوهمه کاری را برایشان انجام ندهیدفاصله بگیرید وتوان وقدرت اورا درمقابل سختیها وچالشهای زندگی بسنجید وتوان اورادر حل مسائل زندگی ببینید.

((بهترین والدین دنیا می دانندکه نیازوزحمت بزرگترین آموزگار بچه هاست نه رفاه وآسایش .))

بهشت ترجمه فارسی جنت است، جنت لفظ مشتق از فعل جن به معنای پوشیده و مستتر است، و هر لفظی که از این ماده (ج ن) اشتقاق شده باشد معنای استتار و پوشندگی را می‌دهد. مثلاً می‌گویند: جن علیه الیل یعنی شب او را پوشاند، و جن را به خاطر پوشیده بودن آن جن گویند و مجنون را به آدمی اطلاق می‌شود که عقلش پوشیده شده و تحرک صحیح ندارد. و وصف جنت بر مکانی که مؤمنین داخل می‌شوند گفته می‌شود تا پاداش مؤمنین در روز قیامت باشد، به خاطر این‌که در آن‌جا درختان زیادی وجود دارد کسانی که در آن قرار دارند از چشم‌ها پوشیده می‌مانند و از آفات و بلاها محفوظ هستند به آن جنت گرفته‌اند.

لذات معنوی

با توجه به این‌که روح به مراتب، اعلاء و اشرف از جسم است نباید تردید داشت که نعمت‌های روحانی و معنوی بهشت به مراتب از نعمت‌های مادی و جسمانی، برتر و والاتر و باشکوه‌تر است. ولی از آن‌جایی که این مواهب و نعمت‌ها معمولاً در وصف نمی‌گنجد و دیدنی است (دیدن با چشم دل) نه گفتنی و شنیدنی، لذا در آیات قرآن غالباً، اشارات سربسته‌ای به این بخش از نعمت‌های بهشتی می‌بینیم.

جز در مواردی که قابل شرح و بیان بوده، که در آن‌جا قرآن به شرح و بیان آن پرداخته است.

به تعبیر دیگر : لذت درک معرفت الله و جذبه‌های جلال و جمال او و انوار الطاف خفیه پروردگار و مستی از جام عشق ذات مقدس او، آن‌چنان است که یک لحظه از آن، از تمام نعمت‌های مادی جهان برتر است.

چون در بهشت عوامل غفلت و بی‌خبری از خداوند، و گرفتاری‌هایی که حضور قلب را برهم می‌زد، وجود ندارد و حجاب‌ها و موانع معرفت از مقابل دیدگان دل کنار رفته، درک و دید انسان به مراتب قوی‌تر می‌گردد، و از وسوسه‌های شیطانی که همیشه مزاحم رهروان این راه است، مطلقاً خبری نیست.

آن گاه می‌توان تصور کرد که در آن‌جا چه خبر است؟ چه غوغایی از نعمت‌های معنوی برپاست؟ و چه جذبه‌های نیرومندی روح را به جوار قرب حق می‌کشد، او را در انوار ذاتش مستغرق می‌سازد و از خویشتن خویش غافل می‌کند و کارش به جایی می‌رسد که جز او نمی‌بیند، و از او نمی‌خواهد و هرچه دلش می‌خواهد همان می‌بیند، و هرچه ببیند دلش همان را می‌خواهد. با توجه به این اشارات کوتاه به قرآن باز می‌گردیم و شرح این مواهب را از لسان قرآن می‌شنویم.

برای مطالعه بیشترلطفاروی ادامه مطلب کلیک کنید...

احترام مخصوص

احترامات ویژه بهشتیان از همان آغاز ورود به بهشت شروع می‌شود و خازنان بهشت نخستین تبریک پرمعنا را به آنها می‌گویند، چنان‌چه قرآن می‌فرماید :

ﮋ ﯔ ﯕ ﯖ ﯗ ﯘ ﯙ ﯚﯛ ﯜ ﯝ ﯞ ﯟ ﯠ ﯡ ﯢ ﯣ ﯤ ﯥ ﯦ ﯧ ﯨﮊ 

(الزمر: ٧٣).

و روان كرده شوند آنانكه ترسيدند از پروردگار خويش بسوي بهشت گروه گروه، تا وقتيكه بيايند نزديك بهشت و باز كرده شود دروازه هاي آن و گويند به ايشان نگهبانان بهشت: سلام بر شما باد خوشحال باشيد بس درآئيد به بهشت جاويدان.

از این تعبیر استفاده می‌شود که خازنان بهشت مشتاقانه بر درهای بهشت انتظار پرهیزگاران را می‌کشند، درهای بهشت را قبلاً برای آنها گشوده‌اند، و به محض این‌که به بهشت می‌رسند، با تحیات و احترامات به استقبال آنها می‌شتابند و با تعبیراتی چنین زیبا آنها را به بهشت و زندگی جاویدان در آن فرا می‌خوانند.

آری، چنین است راه و رسم پذیرایی از یک مهمان عزیز، نخست در را می‌گشاید و میزبان دمِ در انتظار می‌کشد و به محض ورود خیر مقدم می‌گوید. این یکی از لذات باارزش معنوی است.

در مرحله بعد که در بهشت وارد شدند ملائکه مقرب الهی مأمورند که از هر در بر آنها وارد شوند و به آنها خوش‌آمد و تبریک گویند.

        (الرعد / 23)

فرشتگان الهی از هر دری بر آنان وارد می‌شوند و به آنها تبریک می‌گویند: سلام بر شما به خاطر صبر و استقامت‌تان و چه عاقبت خوبی بعد از دنیا نصیب‌تان شد.

از آیه فوق به خوبی استفاده می‌گردد که گروه‌هایی از فرشتگان از هر دری به سوی آنها می‌آیند، و با توجه به این‌که درهای بهشت هر کدام نشانه یکی از اعمال صالحند (باب الصلاة، باب الجهاد، باب الحج) معلوم می‌شود که هر گروهی از این فرشتگان به خاطر یکی از اعمال صالح به سراغ آنان می‌آیند و جالب این‌که تمام این اعمال در معنی «صبر» خلاصه می‌شود، صبر با تمام شاخه‌هایش، صبر بر طاعت، صبر بر معصیت.

و از این مهم‌تر «سلام» و درودی است که خداوند بر بهشتیان می‌فرستد، سلامی که آکنده از محبت و مملو از لطف و رحمت است. چنان‌چه در آیه 51 یس می‌فرماید:

 ﮋ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﮊ (يس: ٥٨).

گفته شود: سلام باد از جانب پروردگار مهربان.

این سلام و درود الهی، این ندای روح‌پرور و نشاط‌آفرین مملو از لطف و احسان، چنان روح بهشتیان را مجذوب می‌کند و غرق نشاط می‌سازد که با هیچ نعمتی برابر نیست.

آری! یک لحظه شنیدن ندای محبوب که از لطف و عنایتش برخاسته، بر تمام دنیا و آن‌چه در آن است برتری دارد.

پیام دوست شنیدن سعادت است و سلامت

فدای خاک در دوست باد جان گرامی

یا به گفته شاعر دیگر:

سلامت دل خسته در سلام تو باشد

زهی سعادت اگر دولت سلام تو یابم

جذبه، لقای محبوب و دیدار لطف یار و سلامی که نشانه رفع حجاب است، آن‌قدر لذت‌بخش و شوق‌انگیز و روح‌پرور است که اگر عاشقان او از این افاضه معنوی دور بمانند، قالب تهی می‌کنند.

کمال مادی اهل بهشت

نعمت‌های مادی و جسمانی بهشت بسیار متنوع، گسترده، جالب و دل‌انگیز است. و خداوند روی آن بسیار تکیه کرده است تا از این طریق توجه انسان‌ها را به اعمال و صفات و فضائل که سرچشمه این مواهب است، جلب کند. چون نوع بشر بیش از آن‌چه به نعمت‌های روحانی می‌اندیشد توجه به مواهب جسمانی نیز دارد. ما در این قسمت به شرح آنها می‌پردازیم.